Gorim i Coen szli tą drogą już dłuższy czas, była wyjątkowo szeroka z wykarczowanymi drzewami uniemożliwiającymi zasadzkę.

Byli już strasznie zmęczeni Coen od czasu do czasu zataczał parę młyńców swym mieczem starając się zagłuszyć ględzenie krasnoluda na temat zabijania goblinów i rozłupywania czaszek. Obu im wydawało się, że ta droga nigdy się nie skończy.

Ej, elfie widzisz to co ja? Spytał Gorim ; to nie są mury jakiegoś miasta??

O cholera! Stwierdził Coen, chyba masz rację. - pobiegli...

Zziajani i brudni dobiegli do bram, byli zachwyceni nawet syta łapówka dla strażnika aby ten ich przepuścił niezdjęła im uśmiechów z twarzy, choć Gorim stwierdził że nie ujdzie mu to na sucho.

Nogi mi odpadają- stwierdził brodacz, ja idę do gospody.

To idź- odpowiedział elf, albo idę z tobą, zamtuz nie ucieknie. Uśmiech na twarzy Garlanda poszerzył się.

Po około 10 minutach bohaterowie doszli do gospody "Przy Kasie".

Weszli do środka, karczma była jakaś dziwna- cicha, w środku pomieszczenia stał jeden wielki stół z drewnianych bali, rozejrzeli się i zauważyli mężczyznę w bieli i srebrze kiwającego im aby się dosiedli. "Przysiądźcie się przyjaciele!" zawołał Wysoki Elf ; mam do was pewną sprawę. Krasnolud zrobił kwaśną minę. "Gorim! Ty stary zbereźniku, nie pamiętasz mnie? , zresztą mam dzban przedniego ale... powiedział Iluterandalis.

"Można mu zaufać?" szepną do Gorima Coen, " z elfem nigdy nic nie wiadomo" odparł karzeł. " O co ci chodzi więc?" rzucił Tancerz Wojny

"Spodziewałem się was" odpowiedział elf "widzicie jestem w Kormyrze już sporo czasu i nie natrafiłem na żadną robotę, może jak połączymy siły to coś nam się trafi. A i jeszcze jedno jest ze mną kolega Toragot, jest teraz na treningu" -elf przechylił do końca kielich z bretońskim winem.

Gorim skupił się i na palcach prawej ręki odliczył trzy... " trzy elfy i jeden Krasnolud, to nie wróży nic dobrego, ale jak by co to zarąbie jednego i po strachu..."

"No to spotkamy się jutro tutaj, z samego rana" podsumował całą rozmowę Coen, "do zobaczenia".

Ranka wszyscy byli wypoczęci i gotowi do zwiedzania miasta. Spotkali się w jadalni. "Witam z rana, pogoda dzisiaj wyjątkowo zasrana..." powitał wszystkich Gorim. "Przeżyjemy" odparł Wysoki Elf , to mój kolega i bliski przyjaciel Toragot.

Oczy Elkora i Toragota spotkały się, Coen oceniał jego siłę i naturę, podczas gdy tamten patrzył na niego z nienawiścią, po chwili opanował się i uśmiechnął.

Po zjedzeniu sytego śniadania bohaterowie postanowili udać się do dzielnicy rządowej, to tam można było nawiązać ciekawe znajomości.

"Tutaj jest dom Rika Zbawiciela, który w krytycznym momencie bitwy zrzucił z murów jednego z potężnych wojowników chaosu, a tu..." kontynuował Angerio.

W końcu trafili do Parku Zendermaina tutaj właśnie powinno się szukać roboty, cyrkowcy i bajarze przybywali tutaj aby dorobić parę pensów, dzieci bawiły się wokół potężnych drzew i pięknych fontann. Toragot podszedł do jednego z bajarzy i powiedział "Niech kat ci świeci", ten odwrócił się i powiedział "za trzy dni u Jorga", wstał i pobiegł kłusem w przeciwnym kierunku.

"Kto to ten Jorg?" spytał Coen, "to znany przedsiębiorca, dał nam już kiedyś jedną małą robótkę" szepnął Iluterandalis.

Trzy dni minęły spokojnie, drużyna z rana trenowała a popołudniu cieszyła się bezpieczeństwem jakie zapewniały mury miasta, tylko rywalizacja Coena z Toragotem stawała się coraz bardziej denerwująca, rywalizowali niemal we wszystkim np.: kto pierwszy zje śniadanie albo usiądzie przy stole...

I w końcu stanęli naprzeciw posiadłości Jorga, bardziej od domu przypominała ona miniaturowy zamek, pełno strażników i psów bojowych w połączeniu z wysokim czarnym murem odstraszała wszystkich nieproszonych gości.

Majordomus odprowadził ich na piętro, weszli do wspaniałego pomieszczenia, gobeliny, obrazy, piękne meble i broń emanowały niesamowitym bogactwem. Po środku pokoju stał mały stoliczek, przy którym siedziało trzech mężczyzn, dwóch z nich wyglądało na arabskich kupców, trzeci siwy i umięśniony to był chyba Jorg.

"O spodziewałem się was " powiedział bez żadnych emocji "mam dla was zadanie, musicie zejść do miejskich podziemi i odnaleźć kamień magiczny o niespotykanej mocy, chroniący miasto przed sługami chaosu i ożywieńcami, jeśli zdobędziemy ten kamień i uda nam się go skopiować to miasta Starego Świata będą spokojne jak przed wiekami!" krzyknął podniecony, "oferuję pięćdziesiąt złotych koron na głowę"

"Zgadzam się!"- krzyknął Gorim bez zastanowienia, 50 zk to fortuna.

"Awięc dobrze, daje wam na to 2 dni i 10 złotych koron zaliczki, do zobaczenia chłopcy!"

Towarzysze umówili się wyruszyć z samego ranka następnego dnia. Ich miny były srogie, Iluterandalis i Toragot

uzbrojeni w dwa długie miecze każdy i lśniące kolczugi, stanęli przed karczmą, Coen z krótkim mieczem i sztyletem i napierśnikiem z łuski smoka stanął nic nie mówiąc koło drzwi, jego twarzy była pomalowana w barwach wojennych Adamana na Brionhy, Gorim z dwoma toporami przewieszonymi na plecach sztyletem w bucie i beczułką piwa na sznurku zdawał się w ogóle nie przejmować pobytem w kanale...

Było jeszcze ciemno gdy wchodzili do ścieków przez małą studzienkę, nie było nawet tak źle, chodnik był dość

szeroki, także mogły się zmieścić dwie osoby a smród nie doskwierał straszliwie...

Szli już tak z godzinę w ciszy, lecz w końcu odezwał się Iluterandalis "Moim zdaniem powinniśmy poszukać

Jakiegoś tajemnego przejścia a nie łazić tak w kółko." -szepnął, " co ty gadasz" skrytykował na głos Toragot, "to nie..." głos mu zastygł gdy koło niego z kanału wynurzył się wielki robak, z ostrymi kończynami.

Toragot nie czekając dłużej zaatakował swoimi dwoma mieczami, jednym z nich odciął stworowi rękę, drugim zaś musiał sparować. " Na skrzyżowane topory Grimnira!!! Co to za gówno??" wykrzyczał Gorim, szykując topór...

Obok Toragota stał Coen który teraz zaatakował, jego miecz zatańczył po raz kolejny wojenną pieśń, wtem buchnął płomieniami przysmażając część twarzy poczwary.

Ta teraz wpadła w furie i spryskała elfy zielonym żrącym kwasem, który rozpuścił jeden z mieczy Wysokiego Elfa.

Toragot zakrzyknął "będę się kąpał w twojej krwi!!" i wbił drugie ostrze w pierś istoty, po chwili sama rękojeść opadła do wody a rana zasklepiła się...

"Nie! To niemożliwe" stwierdził na głos Iluterandalis, obaj byli zaskoczeni ich ostrza nigdy jeszcze ich nie zawiodły, tylko rana zadana przez płomienny miecz Tancerza Wojny pozostała.

Bezbronny teraz elf został złapany przez dwie większe odnóża bestii, podczas gdy dwa mniejsze przebijając kolczugę rozorały elfi brzuch...

Toragot zawył z bólu, lecz po chwili opanował się i wbił kciuki w oczy gada.

Ryk jaki wydała z siebie zraniona kreatura przyprawił bohaterów o ciarki na plecach.

"Łap!" zawołał Iluterandalis rzucając sztylet przyjacielowi, ten złapał go szybko i zaczął z dziką pasją wbijać raz po raz w głowę poczwary. Mózg ochlapał wszystkich widzów, a krew zabarwiła cały ściek...

Przeciwnik w końcu poddał się i osunął w odmęty...

Powrót