Właśnie siedziałem sobie spokojnie przed swoją jamą, żując jakieś stare onuce, które bohatersko udało mi się odebrać większemu ode mnie goblinowi, kiedy przyszedł cały ten nadęty komendant wojska, Zgryz. Zerwałem się na baczność, onuce odrzuciłem precz, żeby nie przyszło mu do głowy mi je zabrać. Już wtedy wiedziałem, że coś się szykuje.

- Żołnierzu!- zagrzmiał komendant- dlaczego nie stawisz się na zbiórkę?

- Zbiórkę?- wyjąkałem, starając się ukryć brudne stopy w trawie- nic nie wiem o żadnej zbiórce.

- Dobra dobra- warknął Zgryz, łapiąc mnie za ucho i unosząc do góry- znamy my się na takich. Dzisiaj przed zachodem przyczłapiesz na główny plac, zrozumiano?

W taki sposób wyjaśnia się, dlaczego o tej porze, kiedy każdy normalny goblin zajęty jest sobą i bezpiecznie siedzi w swojej norze, ja z podziwu godną zaciekłością ryję nowe korytarze w brudnej, klejącej się ziemi. Mam nadzieję, że nie będzie im się chciało szukać mnie pod kępami drzew. Tak, wiedziałem, że od tego myślenia nareszcie wpadnie mi do głowy coś mądrego. Nie znajdą mnie! Jestem geniuszem, muszę to skromnie przyznać.

Mam szczęście, że komendant nie przejął się zbytnio moją próbą dezercji z oddziału. Podczas sprawdzania przydatności do służby wojskowej skłamałem, że jestem nieco młodszy, ale nie chcieli odesłać mnie do domu. Jedyne, co mogło mnie uratować, to mój właśnie zaczynający się katar, ale nafaszerowali mnie czosnkiem i przyjęli. Nie mogę już znieść samego siebie. Przeklęte konowały.

Udało mi się jednak dowiedzieć, do czego tak właściwie zmierza komendant Zgryz, gromadząc tak ogromne ilości goblińskiego wojska. Podsłuchałem rozmowę wodzów w namiocie. W tajemnicy przed ludźmi chcą przeprowadzić atak na elficki Las Loren! No nie, zawsze wiedziałem, że ktoś tu ma nie po kolei. Próbowałem namówić inne gobliny do bojkotu wyprawy, ale one, zamiast myśleć racjonalnie, zamiast w ogóle myśleć, urządziły sobie święto.

Kochany pamiętniczku, dzisiaj dowiedziałem się dalszych ciekawych szczegółów! Korzystając z mojej umiejętności cichego stąpania w toalecie, udało mi się podsłuchać rozmowę dwóch generałów. Wynikało z niej, że mają wysłać do Loren jakąś grupę szpiegowską, żeby wyśledzić działania wroga. No, takie goblińskie KGB.

Skorzystałem także z nadarzającej się okoliczności i gumą do żucia zapchałem zamek do kabiny, w której właśnie śpiewał sobie mój znajomy ork. Poznałem jego głos, bo nasłuchałem się wczoraj, jak chrapie. Ale miałem niesamowity ubaw, kiedy chłopak wyczołgiwał się przez rury!

Niesamowicie nudno. W zasadzie nic się nie dzieje. Martwi mnie to, bo mam wrażenie, że to przysłowiowa “cisza przed burzą”. Poza tym, miałem już parę okazji do nawiania z oddziału, ale stwierdziłem, że to nie ma sensu. Jeden z orków pokazywał mi swoją pochwę na miecz. Podobno zrobiona jest z elfiej skóry- sam chciałbym mieć taką.

Złość mnie zżera, bo u nas spokój i nudno, a na tyłach wojska zaczyna się jakaś burda. Oczywiście, nie pozwolono nam tam pójść i popatrzeć. Nasz oddział siedzi i ziewa, a tamci się bawią. To nie jest sprawiedliwe.

Czułem, że coś się szykuje! Dzisiaj ta szycha, komendant Zgryz, przyzwał mnie do swojego namiotu. Zdziwiło mnie to, że zna moje imię- w końcu w samym moim oddziale jest dobra pięćdziesiątka gobasów, a co dopiero mówić o wszystkich, którzy z nami idą. Samo wykarmienie jest trudne, bo tylna straż znajduje się dwa kilometry od czołówki.

I dokładnie tak, jak się spodziewałem, przydzielili mnie do całego tego tajnego kontrywiadu! Bo podobno jestem mały i nie za bardzo mnie widać. Muszę napisać do mamy, że to właśnie przez nią mam teraz problemy w wojsku.

No i dali mi w łapy kupę tajnych listów i wynocha. Razem ze mną są jeszcze trzy gobliny podobnego wzrostu. Nie wiem dlaczego, ale dali mi chyba zwierzchnictwo nad oddziałem. Muszę na siebie uważać, bo moi podwładni ostrzą sobie na mnie zęby. Dam im wycisk, nie ma co.

Kolejne trzy dni nudy. Dopiero dzisiaj udało nam się przez przypadek natrafić na trzy elfki, podróżujące w stronę, z której my dopiero co przyszliśmy. Wysłałem mój oddział do szybkiej interwencji. Pobiegaliśmy sobie trochę wte i wewte, aby zmylić ślady. Jestem pewny, że to wystarczy. Do samych elfów ze względów bezpieczeństwa nie podchodziliśmy. Wiadomo przecież, że ich wzrok może być zabójczy, a swoją pieśnią potrafią ogłuszyć goblina na zawsze.

Chcieliśmy dzisiaj zjeść kucharza (skończył się gulasz z wiewiórek), ale uniemożliwił to nam wypadek losowy. Pinokio szedł pierwszy i chyba natrafił na jakąś magiczną barierę przeciwko goblinom, bo nagle usłyszeliśmy trzask i coś go wyrzuciło poza obręb lasu. Nie myśląc długo, zatrzymaliśmy się, nie chcąc skończyc tak samo. Kucharza wrzuciliśmy do rowu, bo nie wyglądał już ani trochę apetycznie. Wygląda na to, że razem ze Zgredem będziemy musieli przeżyć dzisiejszą noc bez jedzenia.

Siedzimy pod tą głupią barierą i nie możemy wymyślić, jak ją obejść. Mój podwładny albo nie okazuje swojej inteligencji, albo mózg znalazł się w bogatej kolekcji jego ułomności. Jedynym przebłyskiem geniuszu u niego był pomysł przebrania się za krzaki i wejścia w ten sposób do Loren. Jako, że nie mogliśmy wymyślić nic innego, wykonaliśmy plan Zgreda. Czy widzieliście kiedykolwiek podobny plan, w którym tak wiele może się nie udać?

Okleiliśmy się liśćmi i jakoś ominęliśmy barierę. Doszliśmy jednak do wniosku, że bezpieczniej będzie, jak zostaniemy w swoich przebraniach, aby być zabezpieczonymi przed innymi barierami, jakie na pewno spotkamy na swojej drodze.

Zgred jakoś dziwnie na mnie popatruje. Zaczynam się niepokoić.

Zręczna charakteryzacja zdaje egzamin w warunkach polowych. Przebrani za krzaczki, wykradliśmy ubrania elfkom z ich wywiadu. Tym razem musiały się wrócić, aby nie paradować nago po lesie. Niebawem zatrzymały się w tym samym miejscu, więc znowu zabraliśmy im parę rzeczy. Trzeba było widzieć ich miny!

Robi się groźnie. Te skubane elfki dorwały ostatniego z moich podwładnych podczas akcji bojowej! Krzyczał, żebym mu pomógł, ale to skazałoby moją misję na niepowodzenie. Poza tym, nieco cieszę się, bo pojedynczy goblin ma większe szanse na pozostanie niewidocznym.

I co te durne elfki zrobiły? Zamiast zabić Zgreda, jak ja bym to zrobił, to one go związały i dawaj z nim do lasu, do miasta! Chcą z niego zrobić atrakcję turystyczną, czy co? Poszedłem za nimi, bo musiały zdjąć jakieś bariery, żeby go przenieść. Pozbyłem się przebrania, cholerne liście wyrzuciłem w diabły.

Miałem tyle szczęścia, że mnie nie zauważył. Był zajęty przeglądaniem zawartości swojej szafy. Kusiło mnie, żeby tam spojrzeć, ale zdecydowałem nie poświęcać dobra akcji dla głupich i niegodnych prawdziwego goblina pobudek.

I znowu przez cały dzień nic się nie działo. Usiadłem na drzewie i tkwiłem tam chyba do późnych godzin wieczornych, oglądając moją wczorajszą zdobycz, znaczy się, mapę. Podoba mi się i zaczynam namyślać się, czy też nie zatrzymać jej dla siebie, żeby później w domu powiesić.

Nasze oddziały rozłożyły się wokół Loren, utrzymując bezpieczną odległość od bariery przeciw goblinom. Mają rację. Po tym, co stało się z naszym byłym kucharzem, sam wolałbym nie podchodzić. Z jedną różnicą. Ja jestem genialny, a oni nie.

Może jestem jakimś mutantem albo co? Mój geniusz musi być jakiś nadnaturalny...

Niedobrze. Elfy wykryły moją tajną kwaterę. Mam szczęście, że mapę schowałem wcześniej w pewnym bardzo dobrze ukrytym miejscu. Nie wiem dlaczego, ale te cholerne stwory nawet nie chciały mnie zabić! Wrzuciły mnie jedynie do takiego dziwnego tworu, przypominającego nieco studzienkę kanalizacyjną z kratkowanym przykryciem.

Tak właściwie, to zaszły mnie, kiedy spałem. Wredne są. To zdecydowanie nie fair.

Muszę się na nich zemścić.

Całe dwa dni siedziałem, dłubiąc pracowicie łyżką w miękkiej ziemi. I, uwierzcie mi, udało się! Ba- dokopałem się aż do okopów naszych pracowitych chłopców, omijając w ten sposób barierę przeciwgoblińską! No, po prostu jestem z siebie dumny.

Wieczorem straże zrobiły alarm, budząc ze snu cały obóz. Relacjonowali, że widzieli elfa. Utrzymywali to do tej pory, dopóki nie wyjaśniono im, że to, na co się rzucili, to była akurat owca.

My tu na tyłach czekamy na rozkazy, a tamci podobno zaczęli wojnę bez nas! Pełna ignorancja. Z nudów gramy sobie w kręgle, a czasami nawet w bierki. Bierki zrobiliśmy z wykałaczek- każdy z nas dostaje po dwie do obiadu. Uzbierała się tego dość spora kolekcja.

Szkoda tylko, że ukradziona z takim mozołem mapa została zidentyfikowana przez naszego szamana jako mapa nieba, niepotrzebna do niczego. Schowałem ją. Teraz na niej śpię.

Jak nie zaczną tu jakiejś porządnej wojny, to chyba się zanudzę. Ci na froncie jakoś potrafią sobie załatwić wojnę- w tej chwili mają ich trzy naraz!

Klęska! Rozumiesz pamiętniczku? Zwyciężyły nas, podstępne i złośliwe bestie! Nienawidzę elfów. A zwłaszcza tego, że oszukują!

Nie poszły tak, jak oczekiwaliśmy, przez wąski spłachetek polany, w której ukryliśmy już trochę wilczych dołów i innych niespodzianek. Nie! One musiały oczywiście przejść tunelem i zaatakować zaspanych strażników w okopach! Wybili nas co do nogi.

Oczywiście, Zgryz przeżył, jak każdy, kto ma więcej szczęścia niż rozumu. I od razu zaczął szukać kogoś odpowiedzialnego za nasz pogrom. Bo, widzisz, pamiętniczku, okazało się, że tunel od Loren do okopów pośrodku naszej armii został wykopany przez goblina. W pobliżu znaleziono niesamowicie pogiętą łyżkę, najwyraźniej użytą do drążenia.

Sam jestem wściekły. Gdybym dorwał tego zdrajcę, to...

© Copyright by Shadowsil 18.06.02