Kazimierz Dolny położony jest w środkowym biegu Wisły, na zachodnim skraju Wyżyny Lubelskiej zwanym Płaskowyżem Nałęczowskim, 140 km od Warszawy, 45 km od Lublina. Śladów przeszłości jest tu wiele - od skamieniałych amonitów poprzez zamek Kazimierza Wielkiego i kościół farny po urokliwe domy, znakomicie wkomponowane w pejzaż przez Karola Sicińskiego i Jana K. Witkiewicza.
Kazimierz, nazywany małym Gdańskiem, leżał na szlaku handlowym z Małopolski nad Bałtyk. Złoty wiek miasta należącego do kupców rozpoczął się za Jagiellonów i trwał aż do połowy XVII w.
Na nadbrzeżu Wisły zbudowano wówczas port i 60 spichlerzy. Okres prosperity zakończył potop szwedzki. Od końca XVIII w. podupadła mieścina przyciągała artystów. W 1923 r. Tadeusz Pruszkowski, profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, zorganizował tu pierwszy plener. Opisywali go Adolf Rudnicki i Maria Kuncewiczowa. Tutaj Benedykt Dorys stworzył pierwszy polski fotoreportaż (1931-1932).
Rzeka, zieleń, wąwozy, czyste powietrze i stylowa zabudowa sprawiają, że Kazimierz wygląda jak skansen. Ludzie przyciągani urokiem tego miejsca sprawiają, że tętni ono życiem.

	Rynek
	Rynek - kamienica Przybyłów
	Kamieniczki (widok na kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i Bartłomieja)
	Widok z baszty na Wisłę
	Panorama Kazimierza - na pierwszym planie zamek Kazimierza Wielkiego (widok z baszty)
	Wisła (widok z baszty)
	Panorama Kazimierza
	Dawna łaźnia
	Widok na kościół pod wezw. św. Jana Chrzciciela i Bartłomieja, widok z góry Trzech Krzyży
	Kościół i klasztor Franciszkanów Reformowanych
	Góra Trzech Krzyży (widok z rynku)