Podstawy wierzeń starożytnego Egiptu
| Bóg | charakterystyka | miejsce kultu |
| 1) Re 2) Ptak 3) Atum 4) Horus 5) Set 6) Izyda 7) Ozyrys 8) Tot 9) Chousu 10) Hathor 11) Neit 12) Anubis 13) Bastet 14) Abis | - pan wszechświata, nieba, bóg słońca - stwórca świata, patron rzemiosł i sztuki - bóg zachodzącego słońca - bóg nieba, syn Re lub Ozyrysa - bóg burzy i pustyni, przyniósł zło - lokalna bogini miłości, nieba, magii i czarów - umierający i amartwychwstający bóg decydujący o życiu i wegetacji, sędzia zmarłych - pisma, mądrości i nauki - bóg księżyca - bogini miłości - lokalna bogini wojny i morza - bóg zmarłych - bogini zabawy i muzyki - bóg "byk", łączony z Ptakiem i Ozyrysem | Heliopolis Memfis Heliopolis (wiele) Ombos Heliopolis, Delta wschodnia, File Abydos, Busiris, File Teby (wiele) Sais Kynopolis Bubastis Memfis |
1. W Egipcie nigdy nie powstał oficjalny panteon i zawsze Bogowie się zmieniali i silnie byli czczeni Bogowie lokalni.
2. Legenda: Set poćwiartował Ozyrysa i rozrzucił. Izyda (siostra i małżonka) pozbierała go i pochowała w różnych miejscach. Po śmierci Ozyrys został panem zmarłych, a jego syn -> Horus, pokonał Seta.
3. Egipcjanie uważali, że śmierć to oddzielenie od ciała elt duchowego (ducha(ka), duszy(ba) i osobowości("światłości") -> elt boski w każdym człowieku) i pójście do świata zmarłych. Bytujący tam elt duhowy odnajdywał niezbędną siedzibę w swoim zmumifikowanym ciele. Wtedy mógł (gdy był mumią) udać się na sąd ostateczny przed 40 Bogów z Ozyrysem na czele. Po spowiedzi Amubis ważył serce sądzonego, kładąc pióro na drugiej szali (symbol bogini wiecznej prawdy - Maat). Równowaga była pomyślna, co ogłaszał Tot i zmarły szedł na pola Jaru, gdzie robił co chciał. Gdy nmie było równowagi szedł na wiecznbe cierpienie lub rozszarpywał go odrazu potwór Arumita. Aby była równowaga -> uczciwe, bogobojne życie. Znać trzeba formuły magiczne i modlitwy, mieć amulety i modlitewne wsparcie kapłanów z ziemi.
4. Mumifikacja - balsamowano i owijano ciało bandażami i tkaninami. Obok w naczyniach (urnach kanopskich) trzymano organy wewnętrzne. To wkładano do Sarkofagu. W grobowcu były wszystkie przedmioty potrzebne zmarłemu w przyszłym życiu.