Pragnienie, Nie Preferencja

Nie staraj się tłumić pragnień, ponieważ stracisz energie życiowa. Będziesz pozbawiony energii, a to jest straszne. Pragnienie, w zdrowym sensie, to nic innego niż energia, a im więcej mamy energii, tym lepiej. Nie chciej więc tłumić owych pragnień, ale zrozum je. Zrozum je, powtarzam. Zmierzaj do tego, by nie tyle swe pragnienie zaspokoić, ile je zrozumieć. Nie wyrzekaj się obiektów twoich pragnień, zrozum je, ujrzyj ich prawdziwe oblicze. Zobacz, ile są tak naprawdę warte. Jeśli zwyczajnie stłumisz swe pragnienia i odrzucisz przedmiot swego pożądania, to prawdopodobnie zwiążesz się z nim jeszcze mocniej. Jeśli jednak przyjrzysz mu się uważnie i zobaczysz, ile jest wart naprawdę; jeśli pojmiesz, że z jego powodu przygotowujesz sobie grunt pod nieszczęście, rozczarowanie, depresje, to wówczas twoje pożądanie przekształcone zostanie w coś, co nazywam preferencja.

Jeśli idziesz przez życie mając określone preferencje, od których jednak się nie uzależniasz - wówczas jesteś osoba przebudzona. Poszerzasz swą świadomość. Pełnia świadomości, szczęście - nazywaj to jak chcesz - jest porzuceniem iluzji, osiągnięciem stanu, w którym widzisz rzeczy takimi, jakimi są naprawdę: na tyle, na ile istota ludzka jest w stanie tak postrzegać, a nie tak, jak chcę twoje " ja" . Porzuć iluzje, przyglądaj się rzeczom, ujrzyj rzeczywistość. Ilekroć jesteś nieszczęśliwy, tylekroć musiałeś rzeczywistości coś od siebie dodać . I ten dodatek cię unieszczęśliwia. Powtarzam: dodałeś coś..., jakąś własną negatywną reakcje. Rzeczywistość dostarcza ci bodźców, ty reagujesz na nie. Twoja reakcja zawiera ten dodatek. A jeśli zbadasz dokładnie to, co dodałeś, znajdziesz tam jakąś iluzje, jakieś zadanie, jakieś oczekiwanie, jakieś pragnienie. Zawsze. Przykładów takich iluzji jest wiele. Kiedy pójdziesz ta droga, o której powiem ci nieco dalej, odkryjesz je sam.

Na przykład, iluzja, błąd w myśleniu, polegający na przekonaniu, że zmieniając świat zewnętrzny ty sam się zmieniasz. Nie zmienisz się ani trochę, jeśli ograniczysz się tylko do zmiany swego zewnętrznego świata. Jeśli podejmiesz nowa prace, zwiążesz się z nowym małżonkiem, sprawisz sobie nowy dom, nowego guru lub nawet nowa duchowość, to tego rodzaju zmiany ciebie samego nie zmienia. Nie zmienisz charakteru pisma poprzez zmianę pióra. Nie zmienisz swego intelektu zmieniając kapelusz na głowie. Poprzez takie działania zmiana się w tobie nie dokona. Niestety, większość ludzi cala swą energie inwestuje w reorganizacje świata zewnętrznego - tak, aby był on zgodny z ich upodobaniami. Czasem odnoszą zwycięstwo: na około piec minut daje im to krótkie wytchnienie, ale i wówczas odczuwają napięcie. Bo życie stale płynie, ciągle się zmienia.

Jeśli więc chcesz żyć, to nie możesz mieć stałego miejsca zamieszkania. Nie wolno ci mieć schronienia. Musisz płynąć wraz z życiem. Jak powiedział wielki Konfucjusz: " Ten, który stale jest szczęśliwy, musi się często zmieniać" . Płynąć. Ale my ciągle oglądamy się za siebie. Przywieramy do przeszłości i przywieramy do teraźniejszości.

" Gdy przykładasz rękę do pługa, nie oglądaj się wstecz" . Czy chcesz uradować ucho jakąś melodia? Symfonia? Nie zatrzymuj słuchu jedynie na kilku nutach. Pozwól im przeminąć, pozwól im płynąć. Radość ze słuchania symfonii zależy od twej gotowości do tego, czy pozwolisz jej przemijać. Gdyby jakiś konkretny fragment skupił twa uwagę, tak ze krzyknąłbyś do orkiestry: " Grajcie to wciąż od nowa" , to nie byłaby to już symfonia. Czy znacie opowieść Nasr-ed-Dina, starego mułły? Jest on legendarna postacią, do której przyznają się Grecy, Turcy, Persowie. Swej mistycznej nauce nadal formę opowiadań, zazwyczaj śmiesznych. Obiektem żartów jest zawsze sam stary Nasr-ed-Din.

Pewnego dnia Nasr-ed-Din brzdakal na gitarze, wygrywając zawsze tę sama nutę. Po chwili żebrał się wokół niego tłum, było to bowiem na targowisku, i ktoś z zebranych zauważył:

- To mila dla ucha nuta, mułło, ale dlaczego jej nie zmienisz, tak jak to czynią inni muzycy?

- Ci głupcy - odparł Nasr-ed-Din - poszukują właściwej nuty. ja ją znalazłem.