Ivo Andrić

(1892 - 1975), pisarz jugosławiański "Czas męczy i nuży tylko tych, co żyją zajęci jedynie błahymi troskami o swą osobę i swoje rozkosze, ale jest krótki i mija niepostrzeżenie dla tych, co zapominają o sobie, pracują nad czymś, co ich pochłania; mierzony wielkością śmiałego, nie dającego się zrealizować marzenia, prawie nie istnieje." "Piękno kosztuje, jest szalenie drogie, a złudne i zmienne. Nie ma większego marnotrastwa ani też większej iluzji." "Dzieci często bywają tak okrutne w słowach, jak dorośli jedynie w myślach pozwalają sobie na to." "Świat zwykł po niebiosa wychwalać ludzi przyzwoitych i hojnych li tylko dlatego, że na ich zgubie żeruje." "Kto sam wyłączy się ze społeczności, ludzie wykluczą bez żalu i bez szczególnej zachęty i jeszcze się postarają, by na zawsze zamknąć mu powrót na wypadek, gdyby się rozmyślił." "Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalna." "Skąpstwo jest jedną z tych namiętności, które z czasem pociągają za sobą brud fizyczny." "Kto się boi, nie wiedząc właściwie czego, podwójnie się boi." "Gdy raz bania ze wspomnieniami rozbije się nad człowiekiem, nie krążą one wyłącznie wokół zarania życia." "Nawet dla zmarłych litość jest ciężka i o obraźliwa."