Leopold Staff


(1878 - 1957), polski poeta, dramaturg i tłumacz

"Śmierci tak potrzeba uczyć się jak życia."

"Dość się weseli serce, gdy daje i sobą się dzieli."

"Tylko słaby doświadcza czynem swego władztwa."

"Śmierć to samotność i wolność ostatnia."

"Czas, straszny lekarz, w ślepym bezrozumie leczy najdroższy ból wbrew sercu"

"Najgłębszy smutek szczęścia, że wszystko przemija."

"Kwiaty na to są, ążeby więdły, ale serca są, aby kochały."

"Człowiek jest raną życia, śmierć zgojoną blizną."

"Nadzieja, siostra lęku, matka prośby, kornej niemocy opiekunka starcza."

"Wolność nie jest ulgą, lecz trudem wielkości."

"Od dawna zwiastowano, że bardziej niźli chleba poezji trzeba w czasach, gdy wcale jej nie trzeba."

"Niedziela, święto miejskiej melancholii."

"Cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru ?"

"Jedyna godna rzecz na świecie: twórczość, a szczyt twórczości to tworzenie siebie."

"Tylko co dobre, siejbą jest szczęśliwych żniw."

"Ból to radość, co jeszcze twarzy nie odokryła, Wesele, co dopiero staje się...dojrzewa..."