Starość

Czasem życie szybko mija. Piękne chwile, dni młodości. I człowiek cierpi, z bólu się zwija. Nadchodzi czas starości. To co było już nie wróci. Szczęścia czas się skończył. A człowiek w sercu się smuci. Przeszłością życie swe ukończył. Lecz kiedyś nadejdzie dzień. W którym cierpień będzie kres. I serce jak słońce wzejdzie. Dając może szczęścia łez. author: Nemroth