"Siedzi ptaszek"

Siedzi ptaszek na drzewie, I ludziom się dziwuje, Że najmędrszy z nich nie wie, Gdzie się szczęście znajduje, Bo szukają dookoła , Tam gdzie nigdy nie bywa, Pot im się leje z czoła, Cierń im stopy rozrywa, Trwonią życia dzień jasny, Na zabiegi i żale, Tylko w piersi swej własnej, Nie szukają go wcale, W nienawiści i kłótni, Wydzierają coś sobie, Aż zmęczeni i smutni, Idą przespać się w grobie A więc, siedząc na drzewie, Ptaszek dziwi się bardzo, Chciałby przestrzec ich w śpiewie, Lecz przestrogą pogardzą.