Ludwig van Beethoven (urodzony 16 lub 17 grudnia 1770 w Bonn - zmarł 26 marca 1827 w Wiedniu genialny kompozytor niemiecki, uważany za jednego z największych kompozytorów wszech czasów. Ostatni, po Haydnie i Mozarcie, z tzw. trójki klasyków wiedeńskich. Prekursor romantyzmu. Pochodził z rodziny flamandzkiej. Dziadek i ojciec byli muzykami dworskiej orkiestry w Bonn. Pierwszym nauczycielem muzyki Ludwiga był ojciec. To pod jego kierunkiem rozpoczął karierę pianisty w wieku 8 lat. Od 1792 roku mieszkał w Wiedniu , gdzie początkowo pobierał nauki u J.Haydna, J.Schenka, J.Albrechtsbergera, A.Salieriego. Miał grono bogatych mecenasów i wielbicieli swego talentu, do których zaliczali się m.in.: Lichnowsky, Lobkowitz, Esterhazy, Waldstein. Od ok.1800 roku zaczyna tracić słuch. Postępująca choroba doprowadza go niemal do samobójstwa, świadectwem zmagań Beethovena ze sobą samym jest słynny testament heiligensztadzki. Zmuszony do porzucenia publicznych występów, poświęca się wyłącznie pracy kompozytorskiej. Cieniem na jego życiu kładą się problemy materialne i kłopoty z wychowywaniem bratanka Karla. Od 1819 roku porozumiewa się z otoczeniem jedynie za pomocą zeszytów konwersacyjnych. Ostatnie lata przyniosły dowody uznania: został członkiem szwedzkiej Akademii Nauk, od Ludwika XVIII otrzymał złoty medal za Mszę uroczystą.

Beethoven był twórcą nowego myślenia muzycznego, które odcisnęło się piętnem nie tylko na epoce romantyzmu, ale i następnych. Rozluźnił klasyczne podejście do formy, harmonii, orkiestracji, wzbogacił technikę instrumentalną i kolorystykę, w nowoczesny sposób potraktował fortepian. Był przede wszystkim wielkim symfonikiem; w swoich symfoniach do perfekcji doprowadził formę sonatową, był niedoścignionym mistrzem w pracy przetworzeniowej. Był twórcą rewolucyjnym: zwiększył ilość części w cyklu sonatowym, poszerzył skład orkiestry, w niespotykany sposób łączył ze sobą instrumenty, wprowadził do symfonii formy wokalne, stosował środki ilustracyjne, obce sztywnym kanonom symfonicznej tradycji szkoły mannheimskiej , z której wyrósł. W drobnych utworach: miniaturach fortepianowych i pieśniach, zwłaszcza z cyklu Do dalekiej ukochanej widoczne jest nadejście schubertowskiego mistrzostwa romantycznej pieśni.

Połączyła ich też wspólna uliczka: Baszta Mleczarzy w samym centrum Wiednia. Nad Domkiem Trzech Dziewcząt Schuberta, zaledwie kilkaset metrów dalej, znajduje się dom z oknami wychodzącymi na gmach Opery Wiedeńskiej, w którym do końca swych dni żył Ludwig van Beethoven. Obecnie mieści się tam muzeum biograficzne kompozytora.